راینر ماریا ریلکه، شاعر مشهور معاصر، در سال ۱۸۸۵ در پراگ به دنیا آمد و در سال ۱۹۲۶ در پاریس درگذشت. فرانسویان آثارش را ترجمه
«من جین را دوست ندارم. در واقع نسبت به تمامی زنان نویسنده پیشداوری دارم. همه‌شان در مقولۀ دیگری قرار می‌گیرند. هیچ‌وقت در غرور و تعصب
عمر بر او گذشته بود اما پیرش نکرده بود. محنت و غربت و آوارگی و گرسنگی و بیماری را آزموده بود اما در پنجاه سالگی
ترجمان را دوست دارم. بیشتر مقاله‌هایی را که ترجمه و منتشر می‌کند، ایده‌هایی هستند برای نوشتن. این را به خودشان هم گفته‌ام. یکی از آن
داشتن قوۀ تخیل، حافظۀ خوب، فرهنگ لغت و درکی از هنر؛ اینها مشخصات خوانندۀ خوب از نظر نابوکف هستند. البته نابوکف کلمۀ خواننده را با
«پسرک فریاد می‌زد: گرگ! گرگ! و هیچ گرگی پشت سرش نبود. این که در پایان پسرک بیچاره چون خیلی دروغ می‌گفت خوراک حیوان وحشی واقعی
«هیچ‌چیز کسالت‌آورتر و در حق نویسنده غیرمنصفانه‌تر از این نیست که کسی مثلا خواندن مادام بوآری را با این تصویر پیشینی آغاز کند که کتابی
«بسیاری از نویسندگان پذیرفته‌شده اصلا برای من وجود ندارند. نام آنها بر گورهای خالی حک شده، کتابهایشان عروسکهای بی‌جان‌اند…». کتابهایشان مرده‌اند. «در دوران کار دانشگاهی‌ام
ویرجینیا وولف رمانی دارد به نام «کتابخوان معمولی»؛ عنوانش را از سطری از «زندگی گرِی» اثر ساموئل جانسون وام گرفته است. در آن از اتاقهایی
جان آپدایک در مقدمۀ «درسگفتارهای ادبیات اروپا» در همان سطر نخست به ما می‌گوید که با چه کسی طرف هستیم؛ کسی که در زادروز شکسپیر