به وقت بررسی افتضاحی که دستان بزدل و شاخک‌های مطیع اختاپوس بادکردۀ حکومت توانسته‌اند از آن چیز آتشین و خیال‌انگیز، یعنی ادبیات، درست کنند، دشوار
«من جین را دوست ندارم. در واقع نسبت به تمامی زنان نویسنده پیشداوری دارم. همه‌شان در مقولۀ دیگری قرار می‌گیرند. هیچ‌وقت در غرور و تعصب
داشتن قوۀ تخیل، حافظۀ خوب، فرهنگ لغت و درکی از هنر؛ اینها مشخصات خوانندۀ خوب از نظر نابوکف هستند. البته نابوکف کلمۀ خواننده را با
«پسرک فریاد می‌زد: گرگ! گرگ! و هیچ گرگی پشت سرش نبود. این که در پایان پسرک بیچاره چون خیلی دروغ می‌گفت خوراک حیوان وحشی واقعی
«هیچ‌چیز کسالت‌آورتر و در حق نویسنده غیرمنصفانه‌تر از این نیست که کسی مثلا خواندن مادام بوآری را با این تصویر پیشینی آغاز کند که کتابی
«بسیاری از نویسندگان پذیرفته‌شده اصلا برای من وجود ندارند. نام آنها بر گورهای خالی حک شده، کتابهایشان عروسکهای بی‌جان‌اند…». کتابهایشان مرده‌اند. «در دوران کار دانشگاهی‌ام
جان آپدایک در مقدمۀ «درسگفتارهای ادبیات اروپا» در همان سطر نخست به ما می‌گوید که با چه کسی طرف هستیم؛ کسی که در زادروز شکسپیر